Interview met Evelien Bosch
Foto: Screenshot uit aflevering 2, seizoen 15
INTERVIEW - Slechts een week hield Evelien Bosch, presentatrice van onder andere Willem Wever, het uit in Sri Lanka. Na de eerste executie overleefd te hebben was het geluk niet meer aan haar kant en eindigde haar avontuur in aflevering 2. We stelden Evelien een aantal vragen over haar deelname, haar ervaringen en natuurlijk haar rode scherm.
Hoe graag wilde je meedoen aan Wie is de Mol?
Wie is de Mol? vind ik een van de beste programma's op de Nederlandse televisie. Het zit inhoudelijk goed in elkaar, het camerawerk en de montage zijn prachtig en het is natuurlijk heel erg leuk om mee te spelen. Het leek me fantastisch om mee te mogen doen, dus toen ik werd gevraagd zei ik direct volmondig "ja".
Hoe had je je voorbereid op het spel en welke tactiek had je bedacht?
Ik had al veel seizoenen gezien, dus ik kende het spel al redelijk goed. Verder heb ik oud-Molkandidaten gesproken om te vragen of zij nog tips hadden. Dat was zeer divers. Van: 'je hoeft je niet zoveel voor te bereiden' tot 'schrijf alles van te voren op wat je te weten kunt komen over de kandidaten'. De tip was ook om vooral jezelf te blijven.
In hoeverre kwam deze tactiek van pas?
Het is je vast niet ontgaan dat ik nogal fanatiek ben in spelletjes. Van te voren wilde ik me sowieso niet voordoen als iemand anders, maar ik wilde wel proberen om het spel een beetje rustig aan te beginnen. Met mijn enthousiasme lukte dat natuurlijk helemaal niet. Ik was dus helemaal mezelf.
Wat vond je van Sri Lanka?
In totaal ben ik er één week geweest en heb er eerlijk gezegd niet heel veel van mee gekregen. De opdracht met de kar in Pettah was geweldig. Daar had ik voor het eerst het gevoel dat ik echt in Sri Lanka zat, omdat we echt contact met de mensen daar hadden. (Ook al was die billenknijper iets minder gezellig)
Hoe heb je het spel ervaren?
Ik vond het fantastisch om mee te doen. Wat heb ik genoten en gelachen! Maar ik had de heftigheid ervan wel een beetje onderschat. Met een groep relatief onbekende mensen in een onbekend land en dan ook nog zo'n bizar spel spelen. Best pittig.
Wat ging er door je heen toen je je rode scherm zag?
Ik weet het niet eens meer precies. Volgens mij vooral ongeloof. Het duurde echt even voordat ik het wilde geloven. En ik baalde natuurlijk als een stekker!
Waardoor ben je afgevallen, denk je?
Daar kan ik geen uitspraken over doen.
Hoe voelt het nu je geen geheimen meer bij je hoeft te dragen?
Heerlijk! Sinds de tweede aflevering is er echt een last van m'n schouders gevallen.
Hoe zou je het vinden als je goede vriendin Carolina de Mol blijkt te zijn?
Dat zou stiekem natuurlijk hilarisch zijn! Maar man, wat zou ik mezelf dan voor m'n hoofd slaan! Wellicht dat ik dan bij Zarayda (Groenhart uit seizoen 13, red.) in therapie kan.
Heb je tijdens je deelname een Molactie uitgehaald?
Ik ben nachtblind, dus dat was gewoon echt een uitspraak die lekker aan is gedikt in de montage tijdens de opdracht met de schermen en de rode lijnen. Ik dacht dat we wel eens in donkere ruimtes moesten gaan zoeken en dan zie ik helemaal niks. Verder viel men er ook over dat ik een zonnebril op had tijdens de eerste ontmoeting met Art. Die had ik op omdat het licht heel fel was. Ik had wat meer Molacties uit mogen voeren, om mezelf verdacht te maken, maar ik vind het als kijker altijd vrij irritant als iedereen zijn uiterste best doet om verdacht te zijn.
Heb je nog een leuke anekdote van het spel?
De leukste momenten waren die in de bus. Margriet, Martine en Viktor waren hilarisch! Gieren van het lachen als we weer eens moesten wachten.
Verder heb ik ook heel veel lol gehad met Marlijn tijdens de opdracht waarbij we de loodzware karren in Pettah moesten verplaatsen. Wij als twee Hollandse vrouwen met een net iets te diep decolleté de kar trekken, terwijl Viktor achter wat aan het duwen was. De reacties van de mensen waren fantastisch. De mannen moesten natuurlijk enorm lachen dat Viktor het niet in z'n eentje deed. We werden aangemoedigd, mensen waren aan het applaudisseren en hielpen ons mee. Een zeer bijzondere ervaring. Wat minder was, was dat er in een aantal zakken pepers zaten. Wij zweetten ons het leplazarus en toen we die zakken in de vrachtwagen moesten tillen prikte m'n hele lijf van die pepers. Vooral fijn als je dan het zweet en je haar uit je gezicht wil halen. Heet!