"Ik heb nooit boosheid gevoeld naar Wie is de Mol?"

Foto: AVROTROS

INTERVIEW - Hij mag het eindelijk van de daken schreeuwen: Klaas van Kruistum is de Mol in de 16e serie van Wie is de Mol?! In dit seizoen haalde hij een hoop streken uit om zijn medekandidaten zo min mogelijk geld te laten verdienen. Wij stelden Klaas een paar vragen. Want hoe heeft hij het spel ervaren? Op welke Molactie is hij het meest trots? En wat vindt hij nou echt van de beruchte kloosterhint?

Hoe is het om nu vrijuit te mogen zeggen dat je de Mol bent?

Het is heerlijk! Het is toch een geheim dat je meer dan een jaar met je meedraagt. En zeker naar het einde toe wordt de druk altijd groter en dat gold ook voor mij. En dan is het wel lekker om het stilzwijgen te kunnen verbreken en niet langer te hoeven zeggen van: “Ja, zou kunnen, zou niet kunnen”.

Was het moeilijk om je geheim te bewaren?

Ik vond dat eerlijk gezegd wel meevallen. Dat komt ook omdat mensen al weten hoe het spel in elkaar steekt. Het zou natuurlijk zonde zijn als iemand van tevoren al weggeeft wie de Mol is. Dat kon ik dus ook wel gebruiken. Ik vond het eigenlijk nog moeilijker tijdens de periode dat we nog niemand mochten zeggen dat we meededen. Toen had ik natuurlijk ook wel een smoes bedacht, maar dat was toch lastiger. Uiteindelijk is het helemaal goed gegaan.

Wat was jouw smoes voor het thuisfront?

Ik was op reis voor Unicef. Maar de timing was een beetje knullig. Ik ben nu ambassadeur geworden van Unicef en ik wist dat dat zou gebeuren, dus op zich was die smoes wel redelijk valide. Maar drie weken is wel vrij lang. En wij gingen verhuizen. Dus zo’n twee dagen nadat ik terugkwam hebben wij de boel verhuisd en dat was natuurlijk wel een beetje raar. Dan ga je niet nog even lekker op reis. Daar kreeg ik wel wat vragen over van vrienden. Dus ik was blij dat ik in ieder geval wel kon vertellen dat ik voor Wie is de Mol? die periode weg was. En ik heb tegen iedereen gezegd dat we die hele periode gewoon geblokt hebben, ongeacht de lengte van hoe lang ik weg zou zijn. Dat had ik ook gedaan als ik kandidaat was. Dan was ik ook drie weken weggeweest.

Heb je van het spel genoten?

Ja, ik vond het fantastisch! Het is een bizar spel om mee te maken. En natuurlijk probeer je je goed voor te bereiden en Art heeft natuurlijk het nodige uitgelegd en ik heb zelf mijn research gedaan. Maar als je daar dan eenmaal in zit, dan is gewoon een soort machine die aangaat en niet stopt. Ook niet als de camera’s uit zijn. Het spel gaat gewoon de hele tijd door. En dat is heel intensief, maar ook erg leuk!

Wat was je favoriete opdracht?

Voor mij staat het klimmen op die rots toch wel bovenaan. Dat komt omdat veel elementen bij elkaar kwamen. Het was een fysieke uitdaging en ik had natuurlijk als Mol een mooie prijs boven liggen. En ik vond het ook wel te gek als ik die zou kunnen verzilveren. Maar dat ging helemaal niet zo makkelijk. Ik heb mezelf echt moeten overwinnen. En met name onderaan die rots heb ik echt staan klungelen. Ik heb het toen nog maar een keer geprobeerd en toen weer op een andere manier, maar het lukte me gewoon niet! En als je het wat langer probeert, krijg je natuurlijk verkramping in je armen en benen. Dus dat was één groot drama. En net op het moment dat ik dacht: “dit wordt ‘m niet”, heb ik het nog één keer geprobeerd. En er waren mensen van de veiligheid die er omheen liepen en daar kreeg ik nog wel een klein rukje aan het touw van. En toen was ik net over dat randje heen en toen was ik eigenlijk al bekaf. En toen moest ik nog! Maar uiteindelijk lukte de rest gelukkig wel.

Heb je het moeilijk gevonden om je medekandidaten te bedriegen?

Nou, ik had wel gedacht dat ik ietsjes harder zou zijn dan ik uiteindelijk bleek te zijn. Ik moest er gelijk vol in, want Remy was één van de meest enthousiaste kandidaten uit de groep. Hij was zo fanatiek bezig met alles: hij had lijsten gemaakt waar alle details, alle weetjes, alle liflafjes van de anderen in stonden genoteerd en hij ging de hele tijd daarop door. En op een gegeven moment had hij dan dat plan bedacht om mij samen met met hem verdacht te maken bij anderen, zodat mensen op ons zouden stemmen en er dan uit zouden gaan. Dat was zijn theorie, maar de waarheid lag natuurlijk net even anders. Voor mij was dat niet zo’n heel comfortabel idee! En toen heb ik gewoon snoeihard moeten liegen tegen hem. Dus volle bak erop. En dat werkte heel goed, maar ik merkte ook wel dat dat een beetje te veel was voor mij, eigenlijk. Dan moet je zo veel uit de kast halen... Dus toen heb ik me iets terughoudender opgesteld, maar me wel gewoon goed in de groep begeven, dat is toch wel superbelangrijk. En dan proberen als kandidaat te denken, wat soms echt superirritant is, omdat je met dat eeuwige Molboekje op schoot met allemaal van die trivia. Daar kon ik mijn hoofd ook gewoon niet in krijgen, want dat is gewoon heel veel. Van die nietige details: “wie stapte wanneer naar binnen?”, “wie nam als eerste cola of niet?”. Al die details moet je dan op de één of andere manier zien te verwerken. En daar moet je dan eigenlijk al je focus voor gebruiken en ik had die natuurlijk nodig voor een ander project. Dus ik merkte wel dat ik me steeds afvroeg wat ik nu weer op zou schrijven. Soms schreef ik ook dingen nog een keer op, zodat ik in ieder geval bezig was met schrijven.

Op welke Molactie ben je het meest trots?

Ik ben op zich wel trots op hoe het met Remy gegaan is, want toen moest ik toch wel even alle psychologie uit de kast trekken en volop manipuleren. Dat vond ik heftig, maar ook wel heel vet om dat zo een keer te doen. En in het spel is het dan toch wel dat rotsklimmen, dat was echt wel heel tof!

Wilde je eigenlijk meteen de Mol zijn?

Ja, eigenlijk wel! Het leek me heel leuk om die rol te mogen vervullen. Het leek me heel spannend en spanning trekt mij wel. Maar ik moet wel zeggen dat ik er toch wel een naïef beeld van had. Het is toch wel lastig om je voor te stellen hoe dat nou is. Het lijkt alsof je gewoon een kandidaat speelt en intussen wat rommelt. Maar je voelt je echt een buitenstaander, want je hebt gewoon een andere agenda. De rest is uiteindelijk ook bezig met geld verdienen en het zo goed mogelijk proberen te doen. En ik moet dat veinzen en ondertussen heel wat andere dingen doen.

Is het je uiteindelijk tegengevallen dan?

Nee, maar dat was best pittig. Het is wel leuk om iedere keer net op een achterafje even iets uit te spoken. En bijvoorbeeld met die spiegelopdracht kwam mijn Molactie toch wel heel erg pontificaal op televisie. Daar moest ik toch wel om lachen. Maar dat zijn dan ook weer van die momentjes waarvan je denkt: “oh heerlijk, niemand die het in de gaten heeft en ik kan even hier een beetje rommelen”.

Maar op een gegeven moment kregen je medekandidaten het wél in de gaten. Maar hoe was het nou om te merken dat ze je doorhebben?

Nou, er is natuurlijk niet een moment waarop ik betrapt ben. Dus uiteindelijk zijn het enkel verdenkingen en bij sommigen werden dat dan aan zekerheid grenzende verdenkingen. Maar dat wordt natuurlijk nooit hardop uitgesproken. Maar je leert daar mee om te gaan. In het begin was dat wel een beetje spannend. Maar iedereen verdenkt iedereen. Ik dropte van alles links en rechts, maar dat doet iedereen. Dus het is ook heel normaal als je verdacht wordt. En het beste wat je dan kunt doen is gewoon je poker face opzetten en doorgaan.

Eenmaal terug Nederland kreeg je het natuurlijk best moeilijk door de beruchte kloosterhint en dat jouw gezicht ontdekt werd op de geldbriefjes. Hoe kwam dat aan?

Nou, allereerst complimenten voor jullie, de Molloten. Ik heb best veel gevolgd dit seizoen. En ik heb er vooral van genoten hoe jullie allemaal theorieën hadden en met vette ideeën kwamen. Toen deze voorbij kwam schrok ik natuurlijk best wel even. Ik dacht: “zo, knetters! Die is duidelijk”. Overigens, even voor de helderheid, misschien wel goed om even te zeggen: het Algemeen Dagblad dacht even lekker leuk weer een beetje te spinnen, maar ik heb nooit echte boosheid ervaren naar Wie is de Mol? of het programma willen aanpassen. Dat is echt vette onzin! Het was vooral een strijd met mezelf. Ik ben een maker, ik ben gewend om controle te hebben. En was het niet bij die kloosterhint geweest, dan had ik waarschijnlijk twee weken later wel zoiets voorbij zien komen. Het komt gewoon doordat ik heel graag dingen wil doen en als kandidaat van Wie is de Mol? ben je gewoon degene die gewoon kijkt en verder niets te zeggen heeft. Daar moest ik gewoon heel erg aan wennen.

En natuurlijk was het heftig, want ik moest mijn poker face wat vaker tevoorschijn halen. Maar toen een goeie vriend van me dat plaatje stuurde dacht ik: “oh, nou ben ik erbij! Die gozer kent me goed”. En dan zei ik vervolgens in de WhatsApp: “Ja joh, die gasten zijn zo creatief. Die hebben echt alweer vier andere theorieën verzonnen”. Wat waar was, want toen waren jullie nog heel erg bezig met het idee dat de laatste woorden misschien met de afvaller te maken hadden. Dus ik stuurde terug: “er zijn zo veel theorieën. Je moet maar kijken, hoor”. En hij reageerde gelijk terug, van: “ja, dat dacht ik ook al. Jij kan het nooit zijn!”. En zo kan het gaan.

Uiteindelijk heeft toch de meerderheid van Nederland, dat zijn natuurlijk de ‘gemiddelde kijkers’, voor een andere Mol gekozen. En bij de Molloten ligt dat natuurlijk anders, die weten natuurlijk beter hoe het programma in elkaar steekt. Ik heb daar vooral respect voor. Ik vind het fantastisch dat jullie zo goed zijn in zoeken en werkelijk elke steen boven weten te krijgen. En dat is gewoon een heel mooi samenspel. En voor veel mensen is het ook leuk dat ze het gewoon een keer goed hebben! De makers hebben zo vaak de kritiek gehad dat het te moeilijk is om de Mol te vinden en ze het nooit hadden kunnen weten. Dus dan is dit een keer een uitstapje.

Werd je in je omgeving veel verdacht?

Nee. Zeker in het begin niet. Daar waar Ellie Lust mij de ‘verwarde man met een normaal postuur’ noemde, zeiden mijn vrienden: “dat is Klaas”. Die zagen helemaal geen verdacht gedrag. En voor het grootste deel klopt dat natuurlijk ook wel en ik denk dat ik als kandidaat ook wel superverdacht had kunnen zijn. Juist omdat ik over het algemeen dan ook wel haantje de voorste ben en in mijn enthousiasme ook wel eens een fout kan maken. Maar als Mol hield ik me wel ietsje meer gedeisd. Dat was althans mijn strategie. Ik wilde graag een beetje linkmiegelig door de serie heengaan en de mensen op het verkeerde been zetten.

Met welke oud-Mollen je nou uiteindelijk contact gehad?

NIET MET SUSAN! Ik herhaal: niet met Susan! Ik heb haar nooit gesproken! Ik heb alleen met Kees contact gehad.

Wat voor tips heeft hij je zoal gegeven?

Nou, we hebben eigenlijk gewoon een beetje gekletst over het programma, hoe hij het ervaren heeft, allemaal dingetjes uitgewisseld. Daar ga ik niet te veel over zeggen, want dat zijn toch wel echt geheimen onder de Mollers. Maar het was wel heel zinvol.

En dan iets compleet anders: hoe zat het nou eigenlijk met die kip bij de restaurantopdracht?

Tsja, die kip! Ik heb dingen gedaan om de boel daar te vertragen, rustig de tijd genomen en tegen die vrouw gezegd: “Tranquilo, neem je tijd!”. Uiteindelijk waren we die avond ook gewoon allemaal bezig om mensen te eten te geven. En dat voelt toch heel raar hoor, als je met echte mensen werkt die je dan eerst met veel honing naar zo’n tafel leidt en vervolgens daar de hele avond laat wachten. Ik was uiteindelijk ook echt bezig om zo snel mogelijk te zijn. Maar die kippen waren zo heet dat ze, toen ik ze in de plastic bakken deed, er doorheen zakten. En toen dacht ik: “dan moet ik ze gaan afkoelen”. Dus toen ging ik naar buiten en ging ik een beetje onhandig staan blazen. En toen kwam er zo’n vlaag mee. Ik kon me echter niet permitteren om ze nog langer te laten wachten zodat ik nieuwe kip kon maken. Als kandidaat had ik dat misschien gedaan, maar als Mol niet, want dat gaan ze niet geloven. Dus toen heb ik het gewoon maar een beetje afgedept, diepe excuses gemaakt en het toch maar laten serveren. Maar ach, die keuken was zo ranzig, mijn spuug was echt het minst erge van alles.

En dan nog een laatste vraag: wat vind je nou van de LuckyTV’s en de BlendTV’s die van Wie is de Mol? gemaakt zijn?

Briljant! Sander van de Pavert is gewoon een genie op zijn terrein. En wat ik heel leuk vind aan hem is dat als hij geïnspireerd is, hij het ook doet. Maar hij heeft volgens mij twee filmpjes gemaakt dit seizoen en als het klaar is, dan is het gewoon klaar voor hem. Iedereen smeekte natuurlijk om een vervolg en nog meer Lucky’s, maar dat doet ‘ie dan niet. En dat siert hem. En misschien helpt het ons dan ook wel om ons dan weer even te realiseren dat het ook maar een spelletje is. Het is misschien de belangrijkte bijzaak van Nederland, maar het is een spelletje.