INTERVIEW: "Het overtrof mijn verwachtingen helemaal"
Foto: Tunnelvisie / Jasper
INTERVIEW - Het hoge woord is eruit: Thomas Cammaert is de Mol! Maar hoe kijkt hij zelf terug op zijn rol? Hij vertelt ons over zijn opmerkelijke tactiek, zijn verwachtingen van het spel en onthult een Molactie die we bij de ontknoping niet zagen.
Hoe is het om vrijuit te kunnen zeggen dat je de Mol bent?
Dat voelt heel goed. Het zit erop en het is goed gegaan. Ik wilde graag alle Wie is de Mol?-kijkers, waar ik er een van ben, een heel leuk seizoen bezorgen. Het is het best bekeken seizoen tot nu toe en mensen vonden het geweldig. Ik krijg alleen maar leuke reacties. Het is dus gewoon geslaagd! En dat is een heel fijn gevoel. Maar het is heel dubbel. Ik ga het oprecht missen. Het was een heel leuk geheim om te bewaren. Drie miljoen kijkers zijn hiermee bezig en je weet dat jij die ene persoon bent. Het was zo leuk dat ik het eeuwig zou willen volhouden.
Heb je het nooit moeilijk gevonden om dit geheim voor je te houden?
Eigenlijk helemaal niet. Ik vond het zo leuk om dit geheim te bewaren, omdat ik wist dat dit once in a lifetime was. Dus ik ben ervan gaan genieten en heb het tegen niemand gezegd. Dat vond ik niet moeilijk.
Was het Mol zijn wat je ervan verwachtte?
Het was dat en nog meer. Het was een beetje hetzelfde gevoel als toen ik voor het eerst in New York kwam. In films en bladen zie je die wolkenkrabbers wel met alles erop en eraan, maar toen ik daar kwam was het veel leuker dan ik had gedacht. Dat had ik bij Wie is de Mol? ook. Je kan je nooit helemaal voorbereiden op wat een Mol zijn in dat vette programma precies is. Maar ik heb het zo leuk gevonden. Het overtrof mijn verwachtingen helemaal!
Heb je het ook ooit moeilijk gevonden?
Ja, zeker wel. Ik kreeg best wel een goede band met de kandidaten. En elke keer iemand zien vertrekken doet echt wel wat met je. Ik ben niet van steen. Maar ja, dat hoort erbij. Dat vond ik af en toe wel echt moeilijk. Maar mijn bondgenoot Diederik en winnares Sanne, met wie ik echt een goede band heb, bleven er gelukkig tot het einde in. Dat vond ik wel heel erg fijn. Maar toen Diederik uiteindelijk voor de finale wegviel, had ik het echt even heel moeilijk. Ik sliep toen voor het eerst in drie weken tijd alleen op de kamer en mijn dekmantel was weggevallen. Ik voelde me toen zo blootgesteld aan Sanne en Jochem.
Voelde je ook dat zij je doorhadden?
Nee. Ik wist wel dat Sanne op mij zat en Jochem natuurlijk helemaal niet. Toen wist ik ook: er stemt maar één iemand op mij en dat is fantastisch! Dat is natuurlijk best uniek in Wie is de Mol?. Maar ik vond het ook eigenlijk wel logisch dat Sanne mij uiteindelijk wel ontdekte. Als je niet ontdekt wordt, heb je ergens wel iets verkeerd gedaan, denk ik.
Had je vooraf een bepaald doel voor jezelf gesteld? De laagste pot veroorzaken, bijvoorbeeld?
De laagste pot ging me sowieso niet lukken, want er zat een verdubbelaar in het spel. Daar was ik dus ook helemaal niet mee bezig. Ik was wel bezig zo veel mogelijk geld te verduisteren en zo min mogelijk geld te verdienen, maar ik ging niet voor de laagste pot. Ik had als Mol een hele duidelijke tactiek gekozen en die tactiek wilde ik heel goed uitspelen en daardoor een van de beste Mollen van Nederland worden, wat Art heel lief zei. Mijn Mol-zijn was slinks, toegankelijk, aardig, lief, maar intussen de bad guy van het programma. Daar ben ik best wel trots op.
En ik heb hier en daar gelezen dat je geen voorkennis had.
Precies. Dat was een van de tactieken die ik had. Een hoop Mollen krijgen heel veel voorkennis en ik had met de productie besloten dat ik dat niet zou doen. Ik ben heel nieuwsgierig geboren. Ik wil eigenlijk alles weten. Maar als Mol zijnde dacht ik: laat ik dat nou niet doen. Mijn tactiek was namelijk de zenuwachtige, spontane kandidaat zijn. Maar als ik heel veel voorkennis zou hebben, zou me dat niet goed lukken. Ik wist van zes grote opdrachten wel wat er zou gebeuren en wat ik daar kon doen, maar ik wilde heel veel overlaten aan spontaniteit en improvisatie. Dat maakte het heel spannend en avontuurlijk. Dat paste heel goed bij mij.
Van welke opdrachten had je dan wel voorkennis?
In het begin wist ik waar de helikopterbewijzen zouden zijn, want ik moest in de helikopter zitten. Ik wist van tevoren dat Diederik de leugenaar was, zodat ik de groep bij hem vandaan kon proberen te sturen. Etherdiscipline wist ik. En ik wist dat er een verdubbelaar in het spel zou komen bij de laatste opdracht. Maar er moest van de programmamakers wel een eerlijke kans zijn om die te verdienen. Ik wist van die opdracht dus helemaal niks. Dat optellen en die touwen moest ik helemaal in mijn eentje doen en die puzzel had ik nog nooit eerder gezien of gemaakt. Ik ben heel dichtbij gekomen, maar Sanne was gewoon net iets beter. Daar baal ik wel ontzettend van.
Is er één Molactie waar je heel trots op bent?
Ik vond mijn actie bij de veiling heel tof. Ik heb heel hard mee geboden om de prijs op te drijven. Er is toen €6.800,- uit de pot verdwenen. Ik was echt bang mijn hand overspeeld te hebben door zo hard mee te bieden. Maar niemand vond dat verdacht! Ze waren eerder boos op de mensen die de jokers hadden gekregen. En verder vond ik die bij de etherdiscipline ook echt leuk, omdat ik daar als Mol een beetje op de grond kon liggen en de boel zo kon verstieren. Dat vond ik heel erg leuk om te doen.
Hoe was het om zaterdag als Mol naar voren te stappen?
Ik ga dat nooit van mijn leven vergeten. Het is niet uit te leggen hoe vet dat was. Die duizenden mensen die in het Vondelpark staan, die studio met geliefden en oud-Molkandidaten. En op het moment dat het bekend werd gemaakt, met een opbouw van jawelste, ontplofte het Vondelpark en ook in de studio barstte het los. Het is niet te geloven wat een climax dat was. Het was echt bizar om mee te maken. Ik voelde me net Justin Bieber voor vijf minuten.
Heb je het inmiddels ook alweer goed gemaakt met je vriendin?
Wij beleven alles altijd heel intens, dus ik snap ook heel goed dat ze het best moeilijk vond om niet precies te weten wat ik was. En ze schrok echt. Maar het is weer helemaal goed. Zei zei letterlijk: "Ik heb mijn vriendje weer terug. Dat is wel fijn".
Heb je nog een leuke anekdote van het spel die we niet op beeld hebben gezien?
Er is wel een Molactie die niet werd laten zien. Dat was in die tunnel met de poppen. Daar liepen Sanne en ik na de slagerij een vrij donkere ruimte in. Ik liep daar als eerste in en ben voor twee enveloppen gaan staan, waardoor Sanne ze niet meer kon zien. Zij zei toen dat er niks was. Later liepen Diederik, Imanuelle en Jochem met lampen die ruimte in en zij zagen toen wel die enveloppen. Die had ik dus verduisterd.