INTERVIEW: "Ik was eigenlijk een uitstekende Mol geweest"

Foto: AVROTROS / Michel Schnater

INTERVIEW - Filosofie Stine Jensen was misschien wel de meest verdachte kandidaat van dit seizoen, maar toch is zij niet de Mol. Maar wat vond ze er eigenlijk van dat ze zo verdacht werd? Hoe kijkt ze terug op haar deelname? En wat was eigenlijk haar tactiek? We belden Stine op om haar deze en meer vragen te stellen.

Hoe kijk je terug op Wie is de Mol?

Het was een hele bizarre, avontuurlijke, gekke, leuke, pittige periode.

Was er een opdracht die er voor je uitsprong?

Ik vond veel opdrachten heel leuk, eigenlijk. Ik vond de woordzoeker fijn, omdat ik het spelletje zelf vaak doe. Het verven van de brug vond ik mooi, omdat je dan iets voor de Georgiërs terugdoet. En ik vond het hilarisch dat ik met die autorace met Jan over de finish kwam, terwijl de benzine op was. Er waren eigenlijk heel veel bijzondere opdrachten.

Was het ook een beetje wat je verwacht had van Wie is de Mol?

Nou, ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. Nee, het was eigenlijk niet wat ik ervan verwachtte, want ik had nooit gedacht dat ik op de eerste dag naar Azerbeidzjan zou vliegen. Je vroeg wat nou de leukste opdracht was: eigenlijk de eerste dag. Die vond ik geweldig. Dat je in Azerbeidzjan die kluis moest vinden en jokers en geld moest zoeken. En al helemaal vanwege die twist. Dat was zo spectaculair. En ook zo’n theateropdracht. Dat stuk over Julius Caesar was natuurlijk heel grappig in het Georgisch. En vervolgens moesten wij dan van plaats verwisselen en ik had gewoon het idee dat we na het einde helemaal goed zaten. Dus ik zie niet hoe we die opdracht fout hebben gedaan. Volgens mij klopte alles. Maar ja, dus toch niet.

En toen kwam Ron natuurlijk nog om de hoek kijken.

En toen kwam Ron, ja. Dan wordt het natuurlijk ook een beetje filosofisch. Hoe neemt men dan een beslissing? Doe je dat als groep of als individu? Hoe werkt groepsdruk? Dus dat was ook spectaculair. Maar niet zo leuk voor Ron. Ik schaam me er nog steeds een beetje voor dat we hem daar lieten zitten.

Had je een tactiek tijdens het spel?

In eerste instantie, zoals in Azerbeidzjan, overkomt het je. Dan zit je in een hotelkamer en zie je Art en dan word je een beetje overdonderd. Maar ik had wel bedacht dat ik in de eerste aflevering gewoon naar de volgende moest komen. Ik ging me niet meteen in aflevering 1 met geld bezig houden. Dan heb ik liever een joker om naar aflevering 2 te komen. Dat was in het begin mijn spelstrategie: zorgen dat ik een aflevering verder kom en dan ga ik daarna wel geld verdienen. Maar dat is niet zo goed gelukt, geloof ik.

Je had het er in een video op de website van Wie is de Mol? ook over dat je de waarheid ging liegen. Wat bedoelde je daar precies mee?

Ik had inderdaad nog twee spelstrategieën. Ik had die van Sherlock Holmes: oren en ogen wagenwijd open. Heel goed observeren, dus. De klassieke detectivestrategie. En dat van de waarheid liegen was hoe ik me naar de groep zou gedragen. Ik weet van mezelf dat ik niet goed kan liegen. Daar heb ik ook een heel boek over geschreven (Ik lieg, dus ik ben, red.). En ik bedoelde dat ik niet enorm dingen ga lopen verzinnen, maar gewoon de waarheid zeg. En dat op zo’n manier dat het toch twijfelachtig of ongeloofwaardig klinkt.

Heb je dat ook in de praktijk gebracht in het spel?

Dat ging eigenlijk vanzelf. Daar hoefde ik niet zo veel moeite voor te doen. Je wordt voortdurend omringd door camera’s, dus ik voelde me al ongemakkelijk. En iedereen is vrij paranoïde met dat spel bezig. Dus iedere keer als ik wat zei, dacht ik zelf ook, dit klinkt echt als een enorme smoes. Bijvoorbeeld bij die polsblessure. Maar het was echt geen smoes.

Dat was wel een van de redenen waarom je enorm verdacht werd, natuurlijk.

Ja, maar die opdracht zag er zo gevaarlijk en onveilig uit. Ik wilde het wel proberen, maar ik wachtte even af om te zien hoe het de anderen afging. Maar ik zat naast Simone en die klikte door dat ding heen. En toen durfde ik helemaal niet meer. Je wilt natuurlijk niet aan de kant blijven staan. Voor dit spel maakt dat dan gelukkig niet zo veel uit als je niet meedoet. Maar ik had het liever wel gedaan.

Maar wat vond je er nou van dat je zo verdacht werd?

Ik vond het heel grappig en heel vreemd. Ik had het ook helemaal niet zo verwacht. Ik dacht dat ik vrij onopvallend was, dus het was wel een verrassing voor mij. Maar toen ik mezelf op tv zag, begreep ik het ook wel, hoor. Ik zat thuis naar MolTalk te kijken en toen ik Ellie Lust hoorde zeggen: “Ze heeft een boek geschreven, ze weet er alles van, dus zij is het”, dacht ik wel, o jeetje, Ellie Lust zegt het nu! Maar vanuit mijn collega’s bij HUMAN hebben twee kleine filosoofjes van acht en tien jaar vlogjes gemaakt. Dan gingen zij als enorme wijsneuzen met hun moeder, die filosofe is, alles bespreken. Een van hen zei: “Chris Zegers zegt het ook!”. En toen zei het andere jongetje: “Dan weet je zeker dat ze het niet is; Chris heeft het altijd fout”. Het was heel leuk om die logica zo te volgen.

En die theorieën vond ik allemaal zo waanzinnig. Mensen die dachten dat mijn tweelingzus langs liep of dat ze de kaften van mijn boeken terugzagen, net als de eerste letters van mijn boeken. Dat was heel grappig.

Werd je onder je vrienden en familie ook verdacht?

Ja, zeker! Ik werd door mijn neefjes heel erg verdacht en op een gegeven moment ook door mijn eigen dochter. Ik ben mezelf zelfs een keer gaan verdenken. Ik dacht, ik was eigenlijk een uitstekende Mol geweest. Tijdens de opnames dacht ik dat ook al wel. Het ging me allemaal best natuurlijk af, moet ik zeggen. Dat mollen had ik wel goed gekund. Ik vond het juist moeilijker om de opdrachten succesvol af te ronden. Maar ik zat niet expres te mollen. Echt niet.

Had je wel de Mol willen zijn?

Nou, het is natuurlijk beter om een Mol te zijn die niet zo verdacht wordt. Je kunt als Mol beter geruisloos opereren. Maar dat wat de Mol moet doen ging me wel tamelijk vanzelfsprekend af.

En dan had je natuurlijk ook een zwarte vrijstelling. Maar wat was daar nou precies je tactiek mee?

Ik had hem natuurlijk beter meteen kunnen inzetten toen Jan zijn groene vrijstelling inzette. Dat realiseerde ik me ook vrij snel. Maar je weet niet wanneer iemand dat inzet. Dus het is heel moeilijk om echt een tactiek te hebben met die zwarte vrijstelling. Maar ik was zelf zo overtuigd dat ik wist wie de Mol was dat ik dacht dat ik toch nog wel een paar rondes door zou gaan en dat ik hem toen niet nodig had. En ik ging ook steeds rondes door. En toen wij op een gegeven moment zo’n verrassingstest kregen en ik wist dat er veel jokers in het spel waren, heb ik hem ingezet. Door het spel dat later kwam bleek dat alles niet nodig te zijn. Maar dat wisten wij toen nog niet. Maar stel je voor dat ik Simone was geweest en mijn scherm te zien had gekregen op dat moment, had ik het misschien wel nodig gehad. Het was natuurlijk onvoorspelbaar. Ik was uiteindelijk nog best wel blij dat ik hem toen heb ingezet, want in de laatste ronde had niemand jokers. Dan had ik er dus geen baat bij gehad.

Maar je zegt net dat je zeker wist wie de Mol was. Dat zei je ook tegen Art. Waarom was je daar zo zeker van?

Nou, ik heb heel goed gelet op die non-verbale communicatie. En ik vond dat er iemand tussen zat die zich opvallend gedroeg. Maar diegene kan zich natuurlijk ook precies zoals ik gedragen hebben. Dus mogelijk zit ik in een tunnelvisie.

Ben je nu nog steeds zo zeker van je zaak?

Ik hoop een beetje dat het niet zo is. Ik zou het zo leuk vinden om echt verrast te worden. Maar ik ben niet heel zeker van mijn zaak, want ik ben er natuurlijk uit. Je kunt natuurlijk ook wel goed zitten en er toch uit gaan. Bijvoorbeeld omdat iedereen het weet en op dezelfde persoon zit. Dan wordt het toch een roulettespel. Maar het zou heel gek zijn als ik nu nog zo zeker zou zijn.

Je had een bondgenootschap met Olcay. Maar wat zou je er nou van vinden als zij de Mol blijkt te zijn?

Dat zou natuurlijk geweldig zijn! Dan ben ik goed om de tuin geleid. Dat zag je vorig jaar ook bij Diederik en Thomas. Dat zou ik heel grappig vinden. Maar goed, ik denk het niet. Want wat ik denk dat zij heel goed kan is manipuleren en recht voor zijn raap zijn. Ze confronteert mensen, terwijl een Mol dat niet zo snel zal doen. Dus ik denk het echt niet. Zij kan manipuleren en vileine opmerkingen maken. Ze is ook een beetje brutaal. Iemand die de waarheid met een bepaald entertainmentgehalte zegt. Een beetje een vrouwelijke Gordon. Ze zou zo een platte realityshow op SBS kunnen krijgen.

Je hoort vaak van kandidatengroepen uit het verleden dat ze vriendschappen voor het leven hebben gesloten. Maar jullie waren best wel een harde groep. Geldt dit dan ook voor jullie?

Dat is eigenlijk wel een goede vraag. Dit was inderdaad wel een harde groep. Het valt mij ook op dat je weinig gezelligheidsmomenten ziet. Je ziet voortdurend het spel. En de kern van vriendschap is natuurlijk wel vertrouwen. Dus als het zo fanatiek en hard gespeeld wordt, vraag ik het me af. Ik weet het niet. Dat zou je eigenlijk aan de rest van de groep moeten vragen.

Dan even naar je rode scherm. Wat ging er door je heen toen je het zag?

Ik baalde echt. Ik wist het ook wel. Je mindset is ongelooflijk van invloed op hoe je zo’n test maakt. En op het moment dat ik de test moest maken was ik best wel moe en zat ik er een beetje doorheen. Ik vond het soms ook wel een beetje lastig met deze harde en fanatieke spelers, want ik ben echt een teamplayer. En dan vond ik het ook moeilijk om mijn strategie uit te dokteren. Ik ben gewoon een beetje een softie. Dus toen ik die test maakte had ik al mijn twijfels.

Hoe was het om dan weer terug te komen in Nederland?

Dat is heel gek, maar ook heel fijn. Het was heel fijn om mijn dochter weer te zien, want die had natuurlijk heel lang haar mama moeten missen. En die wist ook niet waar ik was, dus die was wel een beetje van streek. Maar ik vond het heel leuk dat ik zo veel van het spel heb mogen meemaken. Ik had niet verwacht dat ik zo ver zou komen.

Heb je nog een leuke anekdote van het spel die we niet op tv hebben gezien?

Ik zal een paar dingen noemen. Ik heb bijvoorbeeld nog uitgebreid met Olcay de koffers doorgenomen. Toen heb ik die enorme paalhakken eruit gehaald en gezegd: “Als ik in de finale sta, doe ik dit aan en dan ga jij een boek van Nietzsche lezen”. Zij heeft natuurlijk best wel veel ruimte gekregen om iets te zeggen over mijn kleding. Maar hé, kan ik ook iets zeggen over hoe weinig zij leest?

En wat ik ook heel leuk vond was dat ik samen met Jean-Marc naar die voorstelling heb gekeken over Julius Caesar. Jean-Marc weet natuurlijk alles over de oudheid. Dus hij ging natuurlijk dat hele toneelstuk analyseren, ook al was het in het Georgisch. Hij ging daar helemaal in op en we zochten samen naar hints. We hadden van alles gehoord en gezien. We hoorden op een gegeven moment ook iemand “EMILIOOO” roepen in het stuk. Maar toen zagen we opeens die app: “Je moet stil zijn”. Dat was heel grappig.