Interview: "Als ik naar mezelf was blijven luisteren, was ik gebleven"

Foto: AVROTROS

INTERVIEW - In aflevering 7 moest er niet één, maar twee kandidaten naar huis. Acteur Rick Paul van Mulligen was een van de twee pechvogels. Een mooie gelegenheid om hem eens op te bellen en te vragen naar zijn avontuur, zijn rode scherm en zijn tactieken.

Hoe kijk je terug op Wie is de Mol?

We zitten er natuurlijk nog midden in. Dus nu kijk ik terug met nog een beetje pijn, maar vooral met heel veel plezier. Het was fantastisch. Ik ben heel blij met hoe leuk de groep was en ik heb echt leuke vrienden gemaakt. Ik ben eigenlijk alleen maar heel blij. Maar terugkijken is toch een soort van herleven. Dus de wond is nu toch weer vers, ook al is het alweer heel lang geleden.

Was het wat je er van verwacht had?

Beter, eigenlijk. Ik was toch vooral angstig voor wat voor groep het zou zijn en of het wel een beetje zou klikken. Dat maakt natuurlijk toch wel de ervaring. En dat was wel echt boven verwachting goed. En met het land was ik ook heel blij. Ik zit toch liever in Colombia dan in Georgië.

En qua opdrachten?

Ja, te gek. Opdrachten met puzzelen vind ik echt typische Wie is de Mol?-dingen. Dat kom ik in mijn eigen leven nooit meer tegen. Vaak zaten we tijdens de opdrachten ook te gillen hoe cool het was dat wij dat mochten doen. En dat abseilen en ziplinen zou ik normaal nooit doen. Dus ik vind het ook heel stoer dat ik daar een keer aan heb meegedaan.

Had je voor je aan het spel begon een tactiek bedacht?

Nee, niet echt. Behalve dat ik niet bewust wilde gaan mollen. Heel veel mensen geloven dat niet van mij, maar het was vooral onhandigheid waardoor het leek alsof ik molde. En ik wilde vooral naar mijn onderbuikgevoel blijven luisteren. Dat heb ik gedaan, tot die ene test waarna ik eruit lag. Toen heb ik me voor het eerst laten misleiden en was ik ook meteen weg.

Je werd enorm verdacht. Ook door mij, moet ik eerlijk bekennen. Hoe vond je dat?

Ook door mij hoor, toen ik mezelf terugzag. Ik dacht ook: wat ben je aan het doen? Maar ik vond het superleuk. Het was natuurlijk heel grappig om te zien dat ik de hele week ver bovenaan stond terwijl ik wist dat ik eruit ging. Dus ik dacht nog: lieve mensen, daar gaan jullie punten, haha! Maar ik heb dat nooit bewust gedaan, dus het is alleen maar heel grappig om te zien dat dat blijkbaar dus toch zo werkt. Toen we net begonnen riep ik nog tegen de andere kandidaten dat ik de eerste kandidaat zou zijn die niemand ooit zou verdenken. Ik was alleen maar heel onhandig en klunzig. Maar dat blijkt dan dus over te komen als superverdacht. Want er bleken ook heel veel kandidaten op mij te zitten.

Verdachten vrienden en familieleden jou ook?

Ja! Mijn moeder is helemaal in shock. Die kon al bijna niet meer normaal een appje sturen of met me praten. Die zei bij alles: “Jaja, ik vertrouw jou niet meer”. Dus het is ook wel goed dat het hoge woord eruit is.

Had je wel de Mol willen zijn?

Toen die vraag vanuit het programma kwam wel. Maar ik had als voornaamste reden dat ik zo lang mogelijk mee wilde doen aan het spel. Maar dat is natuurlijk geen goede reden om een Mol te kiezen. Het had me ook wel leuk geleken, maar ik moet zeggen dat ik achteraf heel blij ben dat ik het niet was. Het spel is best wel pittig en spannend, je wordt in een enorme bubbel gehouden en het lijkt me op een bepaalde manier ook wel eenzaam en heftig om de hele tijd die rol te moeten vervullen. En de angst om ontmaskerd te worden lijkt me echt verschrikkelijk. Dan draag je toch die verantwoordelijkheid mee dat het programma niet op z’n gat valt.

Maar als je wel de Mol geweest zou zijn, hoe zou je het dan aangepakt hebben?

Briljant natuurlijk, haha! Het grappige is dat ik nu natuurlijk heel erg verdacht werd en ik denk dat ik me dan toch heel anders zou zijn gaan gedragen. Ik denk dat je overal veel bewuster over nadenkt. Ik zou overal wat minder fanatiek in gedoken zijn als ik de Mol was geweest.

Je bent in het spel goede vrienden geworden met Niels. Wat zou je er van vinden als hij de Mol blijkt te zijn?

Dan word ik helemaal gek, haha! Dat zou wat zijn. Ik kan het me bijna niet voorstellen. Natuurlijk kan het, maar ik heb hem blindelings vertrouwd. Maar ja, ik ging wel naar huis. Dus wie weet? Hij heeft er wel voor gezorgd dat ik mijn ogen op iemand anders richtte. Het is wel eens een angst geweest, maar alsnog denk ik niet dat hij het is… Hoop ik.

Wat ging er door je heen toen je je rode scherm zag?

Dat was horror. We waren natuurlijk al heel lang met z’n zessen. We zaten er al bijna drie weken tegen die tijd. Het voelde alsof ik al bijna met een been in de finale stond en ik dacht gewoon dat ik het goed had. Er was natuurlijk wel wat paniek. Er kwamen twee rode schermen en twee mensen hadden heel veel jokers. Dus iedereen wilde wel vol voor één iemand gaan. Ik ben niet volledig voor Jamie gegaan, maar ik heb wel veel op hem ingezet. Zijn scherm werd natuurlijk als eerste rood en toen wist ik het gewoon: ik ben het haasje. Maar het was echt verschrikkelijk. Je wordt meteen in een auto gezet en je gaat. Je ziet de kandidaten ook niet meer. Dat vond ik pittig, want je zit zo samen met elkaar dat te doen en opeens hoor je er niet meer bij. Dat vond ik wel heel jammer.

Was het dan ook extra heftig doordat er nu twee rode schermen waren?

Ja, natuurlijk. Als het er een was geweest, had alleen Jamie er een gehad. En ik had het gevoel dat ik de test niet als slechtst gemaakt had, maar toch moest ik naar huis. Dus dat was klote. Maar het zij zo.

Hebben jullie het Merel ooit aangerekend dat zij die twee schermen pakte?

Nee. Het was Russisch roulette. Iedereen moest een envelop pakken. Ik zeg in de aflevering dat die opdracht verschrikkelijk was, maar dat was die ook. Zodra Rik uitlegde wat er in die enveloppen kon zitten, vermoedde iedereen eigenlijk wel dat die erbij zou zitten. Want iedereen zou natuurlijk gewoon naar die enveloppen lopen graaien. Ik rekende er dus op dat er twee schermen gepakt zouden worden, maar ik hoopte dat ik er een paar jokers tegenover kon zetten. En dat was niet zo. Maar nee, ik vond dat niet een persoonlijk iets. Iedereen had het kunnen pakken, wat mij betreft.

Hoe was het om terug te keren in Nederland?

Dat is heel gek. Als je ergens binnenkomt hou je in je hoofd al bij wat iemand aan heeft en wat iemand eet. Het is heel gek om de wereld weer in te gaan. Je wordt daar enorm afgeschermd van alles. Je wordt nog bijna naar de wc begeleid. Dus het was heel gek om te zien dat het leven gewoon was doorgegaan. En dan mag je het ook nog eens nergens over hebben. Dat vond ik ook heel pittig. Je zit natuurlijk met zo veel ervaringen en je kunt het niet vertellen. Dan voelt het alsof je een hele rare droom hebt gehad. En je weet ook dat de rest nog gewoon door ging, natuurlijk.

Dus je vindt het wel fijn dat je er nu over mag praten?

Ja, heel fijn. Toen bekend was dat ik eruit lag, viel er een grote last van m’n schouders. Je hoeft dan niet meer te doen alsof je misschien wel de Mol bent. Dat was heel leuk, maar op den duur is het ook wel fijn als mensen weten dat ik het niet was en dat ik niet heb gewonnen.

Zou je het spel anders spelen als je nu nog eens mee zou mogen doen?

Daar heb ik wel eens over nagedacht, maar ik denk het eigenlijk niet. Ik heb wel aan mezelf bewezen dat als ik écht naar mezelf was blijven luisteren, wat ik ook deed tot ik eruit vloog, ik er wel tot het einde in was gebleven, denk ik. En daarbij is het ook wel heel belangrijk dat je lol hebt in het spel. Anders is het ook zonde.

Denk je nu dat de persoon van wie je weggeswitched bent de Mol is?

Ja. Ik hoop het. Dat zou nog een soort troost zijn. Dan zou ik in ieder geval nog iets begrepen hebben toen ik daar was.

Op welke opdracht kijk je met het meeste plezier terug?

Lastig. Het zijn er heel veel. Van het abseilen en ziplinen vind ik het heel stoer dat ik dat gedaan heb, maar ik vond het niet heel leuk. Ik vond het eigenlijk afschuwelijk eng, haha! Maar met Nikkie heb ik bovenop die steiger heel veel lol gehad. Dat was ontzettend leuk. En het lasergamen vond ik ook fantastisch. Eigenlijk was er geen een opdracht waarvan ik dacht: was ‘ie maar klaar.

Heb je nog een leuke anekdote van het spel die we niet op tv hebben gezien?

Het was wel heel fantastisch dat we in Barichara aankwamen. Daar hadden we een waanzinnig mooie villa met een zwembad dat uitkeek over de hele vallei. En daar hadden we meteen een dag vrij. En dat was echt geweldig. We gingen yoga doen en drinken. Het was even een vakantie met elkaar. Dat vond ik wel een cadeautje. We konden het spel even uitzetten en we hadden het heel gezellig met elkaar. Dat soort momenten zijn me ontzettend dierbaar.