Wie is de Mol volgens Bruno Heutz?
Foto: VIER
INTERVIEW - De Mol is terug van weggeweest. En dit jaar spreken we ook deelnemers van deze Vlaamse serie over hun deelname en hun verdenkingen. Deze week namen we contact op met Bruno Heutz. Hij was de zesde afvaller van het vierde seizoen van De Mol, dat zich afspeelde in Argentinië.
Dag Bruno, leuk dat we je mogen spreken voor Tunnelvisie. Je nam deel aan het eerste seizoen van De Mol na een afwezigheid van dertien jaar. Hoe kijk je terug op je deelname en wat was de reden dat je jezelf had ingeschreven?
Het was een enorm leuke periode. Ik heb me daar heel erg geamuseerd. Ik was eigenlijk altijd al fan van het programma en toen las ik de krant dat het terugkwam. Ik heb me toen eigenlijk meteen ingeschreven, ik vond het wel een leuke gedachte om te kunnen meedoen. Maar ik heb nooit effectief gedacht dat dat ook zou kunnen gebeuren. Dit meemaken was heel leuk. Van het spel spelen tot iedereen leren kennen, zowel de kandidaten als mensen achter de schermen. Het feit dat je meedoet aan een tv-programma was ook wel een toffe ervaring.
Achteraf gezien vond ik het bekend zijn voor een bepaalde periode misschien wel het heftigst. Ik had dat echt onderschat en ik betrapte mezelf er op dat ik in die periode ook minder vaak buiten kwam. Maar langs de andere kant ben ik een ervaringszoeker. Ik hou van mezelf in de positie stellen om zoveel mogelijk nieuwe ervaringen mee te kunnen maken. En zelfs het bekend zijn vond ik dus een speciale ervaring. Het was interessant om te weten hoe het is om zo herkend te worden. Dus hoewel ik het niet opzocht en het zeker onderschat had, vond ik dat wel een once in a life time experience om mee te maken.
Had je überhaupt enig idee waar je instapte, aangezien het al zoveel jaar niet op tv was geweest? En hoe gaat zo’n inschrijfproces?
Nee, ik had geen idee waar ik instapte. Maar dat vond ik ook zo tof. En je gaat er ook niet van uit dat je uiteindelijk mee mag. Die kans is zo klein. De inschrijving is een traject van een paar maanden. Eerst vul je een lijst in van 150 vragen en stuur je een filmpje op van jezelf, waarin je vertelt wie je bent en waarom je denkt dat jij mee op reis moet. En die 150 vragen zijn al meteen vrij diepzinnig. De makers proberen daaraan al uit te vogelen of je je bloot wilt geven als kandidaat. Je gaat namelijk echt een paar keer uit je comfortzone getrokken worden. Bij de tweede ronde word je uitgenodigd voor een gesprek, maar heb je nog totaal geen idee met hoeveel je over bent. Dus dat is al heel spannend. Die derde ronde gaat nog verder. Daarin krijg je een psychologische test en worden er bepaalde situaties voorgelegd waarop ze gaan testen hoe je op bepaalde dingen reageert. Daarna volgen nog wat testen om bijvoorbeeld zeker te zijn dat je niemand van de andere kandidaten kent. Zo ging het in mijn jaar. Het kan natuurlijk goed zijn dat het tegenwoordig alweer anders in elkaar steekt. Maar het totale traject van inschrijving en gesprekken duurt ongeveer 3 maanden. Dat is dus best intens!
De inschrijving klinkt inderdaad al als een hele beleving. Uiteindelijk mag je mee en geraak je tot de laatste vijf. Toch heb je de uiteindelijke Mol, Gilles, nooit verdacht, toch? Was je te close met hem?
Juist. Precies zoals je het zegt. Ik had Gilles al afgeschreven op dag 1. Ik weet nog dat Ruth als eerste afviel en daarna een opdracht moest spelen om terug in het spel te geraken. Dat lukte haar uiteindelijk niet en zo kreeg ze een verfbom op zich afgevuurd in de auto. Gilles begon toen te wenen en ik dacht: een Mol die weent om zoiets, dat kan niet. Ik heb hem toen uitgesloten om één actie. En dat ook nog eens aan het begin. Dat is nooit meer veranderd. En dat ik op Cathy zat als Mol kwam eigenlijk omdat zij, zonder mijn weten, Gilles al vrij snel doorhad als Mol. Zij is hem toen beginnen kopiëren qua gedrag en werd enorm verdacht. Dat was een hele goede tactiek. Ze is dat blijven volhouden en ik ben daar volledig ingetrapt. En ik was niet de enige. Er zijn meerdere kandidaten uitgevlogen op Cathy.
De laatste proef voordat je afviel was die waar er pasvragen verdeeld moesten worden. Ben je hier een beetje te naïef en lief geweest, denk je?
Ja, absoluut. Gilles was al sinds hij een klein jongetje was fan van De Mol en wist alles over het spel. Cathy had alle seizoenen van nationale en internationale Mol-series gezien en had alle mogelijke tactieken bestudeerd, terwijl ik daar vooral was voor de ervaring. Achteraf gezien was ik veel minder met het spel bezig dan de andere kandidaten die op dat moment nog over waren. Het klinkt een beetje onnozel, maar ik was daar veel te weinig mee bezig. Zou ik vandaag de dag weer meedoen, dan zou ik veel meer het spel spelen. Veel egoïstischer en alles anders benaderen.
Maar het was ook het eerste jaar sinds de comeback. Het is logisch dat het spel met de jaren heen wat harder gespeeld wordt, toch?
Ja, het is zoals je het zegt. De groepen van nu spelen veel meer voor zichzelf. Echt als spelers. Met als piek vorig jaar, waar ze met tien Mollen op pad gingen en iedereen daar echt honderd procent was om het spel te winnen. Qua sfeer zie je ook heel goed dat het bij ons nog allemaal veel onbevangener was. We hadden geen idee wat ons te wachten stond en je ziet ook dit jaar weer dat de kandidaten veel beter voorbereid zijn en precies weten waar ze in stappen.
Ben je nog achter eigenschappen van jezelf gekomen die je nog niet wist of die door het spel werden uitvergroot?
Jawel. Dat mijn rol in de groep eigenlijk een beetje helend was. Ik was zo'n beetje de lijm van de groep. Ik denk dat dat ook wel te zien was. Je had bij ons twee groepen. Dat is een beetje ontstaan door Marc. Hij wilde niet meedoen met hele verhaal van de Molboekjes. Cathy heeft veel informatie opgeschreven, omdat zij wist dat dat belangrijk ging zijn. Maar Marc wilde daar niet met meedoen en vijf kandidaten volgden hem daarin. Maar de andere vier, waaronder ikzelf in zekere mate, waren wel met die boekjes bezig en daarom zijn er in het begin twee groepen gevormd. Marc is dan vrij snel afgevallen en vervolgens alle anderen die niet met de boekjes bezig waren, op Hanne na. Maar uiteindelijk speelt iedereen het op zijn of haar eigen manier en dat is goed. Dat maakt het spel ook interessant. Alleen zijn er dus soms momenten waarop een groep een beetje gelijmd moet worden. En ik denk dat ik daar wel deels een rol in heb gespeeld. Maar we hebben ons allemaal enorm geamuseerd en we zien elkaar nog geregeld en gaan zelfs samen op vakantie.
Heb je een favoriete opdracht uit jouw jaar?
Ik denk dat het eerste moment was dat ik echt dacht “Wow, ik zit hier in De Mol!” echt het moment was dat we met z’n allen geblinddoekt aan de brug hingen. Toen besefte ik voor het eerst dat ik echt meedeed aan dit programma. En ook dat het niet zomaar een of ander grappig programma is, maar dat het echt wel allemaal serieus is en goed in elkaar steekt. Verder hadden we in ons jaar weinig daredevil-opdrachten. Het budget was toen nog niet dat wat het nu is. Verder vond ik de proef in de slachterij, waar wij allemaal aan een ketting hingen, heel tof. Vooral hoe dat spel gespeeld is vond ik echt goed. Maar ook bij die opdracht zie je eigenlijk dat ik te weinig met dat spel bezig was, want ik ging als eerste weg. En dat terwijl je als speler eigenlijk echt moet zorgen dat je zo lang mogelijk daar blijft, zodat je alles kunt zien en observeren. Maar de uitkomst van die opdracht vond ik heel goed. Dat hebben ze echt goed gedaan.
Zou je meteen opnieuw meegaan als je weer gevraagd zou worden? Of zou dat bestaande herinneringen een beetje teniet doen?
Ik zou absoluut weer meegaan. Ik zou het wel heel anders benaderen en het spel ook anders spelen. Zoals ik al zei zou ik meer egoïstisch zijn in bepaalde keuzes of overwegingen. En eigenlijk speel ik het elk jaar al opnieuw. Wij testen namelijk een gedeelte van de opdrachten voor het nieuwe seizoen. Die testen vinden gewoon plaats in België en vaak komen ze er dan tijdens de test achter dat het helemaal of gedeeltelijk anders moet. Dat is heel leuk om te doen.
Daarover gesproken. Hoe kijk je naar het huidige seizoen? Hoe vind je de opdrachten en zijn er al opvallende dingen gebeurd?
Het is weer heel tof. We hebben een WhatsApp-groep met alle kandidaten en daar kwam deze week een bericht met een opmerking die ik wel goed vond. Namelijk: wat zouden de makers gedaan hebben als niet Salim maar Christian vorige week het rode scherm had gekregen en deze week mee mocht doen aan de Olympische Spelen? Hoe zouden ze hem gemaskeerd hebben? Dat vond ik een hele goede opmerking. Het zou natuurlijk kunnen dat het ter plekke bedacht is toen Salim afviel, maar ik vond dat toch wel opvallend. Ik moet zeggen dat ik de vorige jaren echt op dit punt wel wist wie het was. Maar dit jaar vind ik het echt veel moeilijker. Iedereen doet wel verdachte dingen, maar iedereen doet ook wel hele goede dingen voor de groep. Bij Christian zie ik als enige niet echt acties waarvan ik denk dat ze de groep bevorderen.
Dus je verdenkt vooral Christian. Jolien, Alina en Bart zijn volgens jou niet de Mol?
Veel van de mensen in onze WhatsApp-groep zitten op de meisjes. Jolien heeft natuurlijk afgelopen week die zotte opdracht gespeeld met de Mol. Als zij de Mol is, vind ik dat ze het echt bizar goed speelt. Maar ik denk dat ze toch kandidaat is en wat naïef was bij dat spel. Ze werd een beetje te greedy, want ze had al de pasvragen en de hoofdverdachte van Salim en toch speelde ze door. Alina heeft ook zeker haar verdachte momenten. Maar bijvoorbeeld die val op haar enkel... Ik denk dat de makers dat extra tonen om haar verdacht te maken. Het feit dat ze dat erin stoppen betekent volgens mij dat ze haar verdacht willen maken en dat zij de Mol dus niet is. Ook omdat daarna die opdracht volgde waar zij dan besloot het hardloopgedeelte voor haar rekening te nemen. Dat ligt er te dik op.
Als je kijkt naar afgelopen aflevering: op welke positie zou de Mol gezeten hebben? Of willen zitten?
De eerste proef is super moeilijk. Daar doet eigenlijk alleen Jolien die opdracht goed. De Mol zal hier iets doen wat hij of zij echt niet kan. Maar het vreemde vond ik dat er al posities waren vastgesteld en dat er opeens toch nog onderhandeld werd over de posities. Bart zou oorspronkelijk gaan discuswerpen en opeens begon hij toch met lopen. Hoe die discussie is verlopen hebben wij eigenlijk niet goed gezien. Maar ik vond het uiteindelijk wel logisch dat hij ging lopen nadat hij zichzelf had getest tegen Alina en beduidend sneller bleek te zijn. Dus ik weet niet of dat verdacht is. De Mol wordt ook wel gebrieft en de makers weten ook wel welke opdrachten er waarschijnlijk sowieso niet gehaald gaan worden. Maar het is moeilijk om in te schatten.
Bart wordt ook wel verdacht, maar ik vind dat hij al te veel goede dingen heeft gedaan om een goede Mol te zijn. Dus hem verdenk ik niet. Alina zat natuurlijk met die voet, dus ik vond dat redelijk obvious. Jolien heeft het goed gedaan. Dorien moest worstelen, maar tegen een man, dus dat was ook amper te halen. En dan in die tweede proef gebeurde er eigenlijk heel veel raars. Dat ze het hebben toegelaten dat Alina zo lang is blijven zitten is op zichzelf al heel vreemd. Ze hebben het geluk gehad dat ze op het einde doorhadden dat ze niet mocht stemmen en dat ze niet van die balk is afgestort. Ze had veel gedronken en die dag haar enkel verstuikt, dus ze had eigenlijk twee goede redenen om van die balk te vallen als ze de Mol is. Maar ik denk ook dat ze dat niet heeft gedaan, zelfs al zou ze de Mol zijn. Het zou veel te opvallend zijn geweest en de andere kandidaten zaten er recht bovenop. Dan hadden ze Alina allemaal doorgehad, denk ik.
Laatste vraag: heb je nog een leuke anekdote uit jouw seizoen die je met de lezers wilt delen?
In ons jaar waren we in Argentinië en daar mocht heel weinig. Het productiehuis waar we mee samenwerkten was vrij amateuristisch, dus er liep vrij veel fout achter de camera’s. Maar eigenlijk hebben wij daar als kandidaten vrij weinig van meegekregen. Maar op een dag waren we aan het rijden achter het busje van de productie en opeens vloog er een band af en zijn ze te water gegaan. Dus we moesten stoppen. En dat was in een buurt waar we eigenlijk niet mochten rijden. Maar we moesten toch door iemand worden opgehaald. Dat was vrij spannend.
En zo zijn er in ons jaar heel veel dingen gebeurd. Er was bijvoorbeeld nog een moment tijdens de paintballproef, ergens in begin. Er waren allemaal mannen die ons moesten proberen af te schieten. Wij waren daar en opeens zat er ergens een grote tarantula op een muurtje. Die hebben ze toen onder een emmer gestoken. Mol Gilles was in alle staten, dat weet ik nog, haha. Maar toen wij klaar waren met die proef zagen wij een ziekenwagen wegrijden van achter dat gebouw en wij vroegen ons af wat daar mee was. De productie moest lachen en vertelde ons dat die wagen daar de hele tijd had gestaan voor het geval wij gebeten zouden worden door de spinnen en of slangen die daar schijnbaar zaten. Dus wij schrokken. We hadden eigenlijk nooit verwacht dat ze in dat spel zulke risico's zouden nemen. Want het is nog steeds een spel, haha.
En ik herinner me ook nog een keer dat ik bij Thibaud op de kamer sliep. Die was enorm met het spel bezig. Op een bepaalde nacht stond hij voor het raam te roepen dat ze er waren. En ik snapte niet waar het over ging. Hij was aan het dromen en hij riep dat er helikopters waren. Hij dacht waarschijnlijk dat er oorlog was of zoiets. Op dat moment besefte ik ook meteen dat Thibaud het dus niet ging kunnen zijn. Die was zó paniekerig dat ik wist dat ik hem kon schrappen.